Niewypowiedziane słowa
Powietrze było gęste od niewypowiedzianych słów. Staliśmy tam, a cisza stawała się coraz głośniejsza. Zatrzymałem się, zastanawiając się, czy nie przesadzam. Ale intuicja podpowiadała mi co innego. Nie było nic typowego w obecności jego matki. Napięcie między nami było jak burza, która zaraz wybuchnie. Czułam się, jakbym stąpała po ruchomych piaskach, z każdym krokiem coraz bardziej pogrążając się w zakłopotaniu.
Niewypowiedziane słowa
Chwila zwątpienia
Nastąpiła mała pauza – lekkie wahanie w jego postawie, niespokojny uśmiech, który przeczył jego pewności siebie. Był tam, jeśli dobrze się przyjrzeć. Jednak gdy spojrzałam na otwarte już drzwi hotelu, poczułam się jak kotwica wciągająca nas w niechciane towarzystwo. Moja determinacja wzrosła. Nie na to się pisałam. Miałem decyzję do podjęcia i musiałem wyrazić tę granicę.
Chwila zwątpienia
